loading...
منتظران آخرین منجی
الحقیر بازدید : 109 دوشنبه 07 فروردین 1391 نظرات (0)

اسوه‌هاي اخلاق و عرفان

حضرت آيت الله مرحوم علامه حاج سيد علي آقا قاضي :‌ از مهم‌ترين امور در سير اخلاقي و وادي تهذيب نفس، شناخت زندگي و سيره راه‌رفتگان و سالكان، و اقتدا به روش آنان است. نشريه خلق به معرفي اين مردان الهي اهتمام ويژه‌ دارد و اين امر را از مهم‌ترين وظايف خود مي‌شمارد. در اين گفتار به اختصار از چهره روحاني عالِم عامل و عارف واصل، مرحوم آيت الله سيد علي قاضي تبريزي حكايت مي‌كنيم كه از افتخارات حوزه نجف و بلكه تاريخ حوزه شيعي است.
عارف سترگ، مرحوم سيد علي قاضي، در سيزدهم ماه ذي الحجه الحرام سال 1282ق در تبريز چشم به جهان گشود. او گوهري از درياي وجود سيد حسين قاضي و مرواريدي از صدف دامان دختر حاج ميرزا محسن قاضي بود.
پدر
در وي، سيد حسين قاضي، انساني بزرگ و وارسته بود كه در محضر حضرت آيت الله العظمي ميرزا محمد حسن شيرازي زانوي ادب به زمين زده و از شاگردان برجسته حلقه درس او به شمار مي‌رفت و  از سوي او به تصديق اجتهاد نايل آمده بود.
درباره مرحوم سيد حسين قاضي گفته‌اند: زماني که آهنگ ترك سامرا و حركت به سوي زادگاه خويش تبريز كرد، استادش ميرزاي شيرازي به وي فرمود: «در شبانه روز، يک ساعت را براي خودت بگذار». يک سال بعد، چند نفر از تجار تبريز به سامرا مشرف و به محضر آيت الله ميرزا محمد حسن شيرازي مي‌رسند. وقتي ميرزا از احوال شاگرد خويش (سيد حسين قاضي) جويا مي‌شود، مي‌گويند:
يك ساعتي که شما نصيحت فرموده‌ايد، تمام اوقات ايشان را گرفته، و در شب و روز با خداي خود مراوده دارند.
تحصيلات

سيد علي قاضي از ابتداي جواني به كسب گوهر دانش نزد پدر بزرگوار سيد حسين قاضي و ميرزا موسوي تبريزي و ميرزا محمد علي قراچه داغي همّت گمارد.

پدرش به علم تفسير علاقه‌مند بود و در آن علم يد طولايي داشت. سيد علي آقا خود تصريح مي‌كند که مقداري تفسير را خدمت پدر خوانده است. همچنين ادبيات عربي و فارسي را نزد شاعر نامي و دانشمند معروف، ميرزا محمد تقي تبريزي معروف به حجت الاسلام و متخلص به نيّر آموخته و از وي اشعار زيادي به فارسي و عربي نقل مي‌کرد. نيز شعر طنز او را که هزار بيت بود، از بر کرده بود و مي‌خواند.

الحقیر بازدید : 100 دوشنبه 07 فروردین 1391 نظرات (0)

سالك مجاهد، آيت الله شيخ محمد تقي اصفهاني (معروف به آقا نجفي)

اين عالم بزرگوار، در سال 1262 ق در خانواده علم و تقوا و مجاهدت در راه اسلام ديده به جهان گشود. پدر وي آيت الله شيخ محمد باقر، فرزند فقيه مشهور، مرحوم آيت الله شيخ محمد تقي صاحب كتاب هداية المسترشدين مي‌باشد. مرحوم آيت الله محمد تقي (آقا نجفي) تحت نظر پدري عالم و رباني و در محيطي طيب تربيت مي‌پذيرد كه از بركت آن، او و همة برادرانش، مجتهد و متخصص در دين و از افتخارات حوزه علميه مي‌شوند.
تحصيلات
مرحوم آقا نجفي، با پشتكار وافر، پس از گذراندن مراحل اوليه تحصيل، با نظر پدر و براي تكميل مدارج علم و معارف، راهي نجف اشرف مي‌شود، و با تلاش و مجاهدت و توسل به ساحت مقدس اهل‌بيت عليهم السلام به ويژه حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام - به مقامات عاليه نائل مي‌شوند؛ تا آن‌جا كه مرحوم معلم حبيب آبادي مي‌نويسد:

در نتيجه مذاكرات در فقه و اصول، ازجمله فحول گرديد و به مقام اهل توحيد و عرفان رسيد و در برخي از علوم ديگر، چون: حكمت، كلام و بعضي از رياضيات و غيره نيز از  اطلاع وافي برخوردار بود. و در اثر حافظه محيّر العقول كه دارا بود، از رؤوس مسائل فقهيه استحضاري تمام فراهم آورد.



اساتيد

1. مرحوم ميرزا آيت الله محمد حسن حسيني شيرازي كه از شاگردان شيخ انصاري بود. مرجعيت عام و زعامتي كه اين بزرگوار به دست آورد، براي كمتر كسي از مراجع پيش آمده بود؛ به ويژه با فتواي معروف او دربارة تحريم تنباكو، عظمت و قدرت تشيع و مرجعيت آن،‌ به اثبات رسيد.

2. مرحوم شيخ مهدي آل كاشف الغطا: اين بزرگوار هم از فقهاي جليل و بسيار مورد نظر شيخ انصاري و استاد بسياري از بزرگان و فحول حوزه بود.

3. مرحوم سيدعلي شوشتري كه به ويژه در عرفان عملي و اخلاق، همچون شمس در ظلمات، نقش بسيار مهم و بسزايي در حيات معنوي و دسترسي مرحوم آقا نجفي به مراتب عالي اخلاقي‌ دارد. مرحوم آقا نجفي، به واسطه دستورالعمل‌ها و ختوماتي كه از مرحوم شوشتري مي‌گرفت به بسياري از معارف و رجال الهي دست مي‌يافت و استفاده وافر برد كه در كتاب مفتاح السعادة و اشاره ايمانية به آن اشاره فرموده‌ است.



الحقیر بازدید : 124 دوشنبه 07 فروردین 1391 نظرات (0)

آيت الله  سيد مرتضي كشميري

يكي از علماي عامل كه شخصيت و سيره او همواره مورد توجه و اعجاب اهل نظر بوده، آيت الله سيد مرتضي كشميري است. ذكر فضائل و مناقب او ورد زبان بزرگاني از اهل معرفت و نقل محافل اهل سلوك بوده و هست و خواهد بود.سيد مرتضي در سحرگاه جمعه هشتم ربيع الثاني 8621 هجري در شهر لكنهو در بلاد هندوستان ديده به جهان گشود. پدربزرگ مادري او (علي بن صفدر صالح رضوي) (معروف به سيد علي كشميري) (7121-9621) از شاگردان شريف العلماء، صاحب جواهر و شيخ انصاري بوده است. صاحب جواهر در اجازه‌اي كه براي او نوشته او را به صفاي باطن و نيز قدرت علمي بالا ستوده است. پدر سيد مرتضي، (سيد مهدي شاه) بود. او را به عبادت بسيار و مواظبت بر نوافل و ادعيه و اذكار و سجده‌ها توصيف كرده‌اند. در عين حال از علماي برجسته عصر خود نيز بوده و آثاري در فقه و اصول و... از او بر جاي ماند. اما مادر او كه دختر سيد علي كشميري (رضوان الله عليه) بود، در كتب درسي متداول و به خصوص در رياضيات مهارت داشته است. فرد ديگري كه از خاندان سيد مرتضي شايسته ذكر است، سيد ابوالحسن دایي اوست كه از نوادر روزگار و از مجتهدين بزرگ بود. او علاوه بر اينكه اشتغال به تحقيق، تدريس علوم مختلف و وظايف ديگر داشت، اهل منبر و خطاب و وعظ و ارشاد نيز بود و نماز جمعه را اقامه مي‌كرد. از او آثار بسياري در فقه، حديث، رجال، كلام، ادبيات و... بر جاي ماند. بسياري از اطلاعات اندكي را كه ما از دوران اقامت سيد مرتضي در هند مي‌دانيم، مرهون دایي او (سيد ابوالحسن رضوي) هستيم. سيد مرتضي در چنين خانواده‌اي تربيت شد و رشد يافت. او پس از خوشه‌چينى از خرمن عالمان وطن خود، براى كسب علم و معرفت و معنويت بيشتر به عتبات عاليات سفر كرد. هجرت سيد به عراق كه در چهارده يا پانزده سالگى انجام شد به منزله اعراض از هند و جلاى وطن تا آخر عمر بود. وى با تمام وجود به محضر اميرالمؤمنين و ساير امامان مدفون در عراق‏ وارد شد. او در تمام مدتى كه در هند بود با اطرافيان، با زبان هندى سخن مى‏گفت، ولى در عراق، به شدت از اين زبان اجتناب مى‏كرد. خلاصه با پشتكارى عالى به كسب علم و معنويت همت گماشت.
وى در سن 32 يا 42 سالگى براى حضور در درس مرحوم ميرزاى بزرگ شيرازى به شهر سامرا، كه كانون توجه طلاب و علما بود؛ وارد شد. تا آن زمان وى در نجف بود. از بررسى اساتيد وى، مى‏توان فهميد ايامى را نيز در كربلا سپرى كرده است.
سيد مرتضى پس از مدتى اقامت در سامرا و شايد همزمان با رحلت ميرزاى شيرازى (قدس سره) و انتقال دوباره مركزيت علم به نجف اشرف، به اين شهر مقدس بازگشت و به تدريس و پرورش شاگردانى عالم پرداخت.

در عراق با دختر آيت‌الله سيد محمد على حسينى شاه عبدالعظيمى (قدس سره) ازدواج كرد. آيت‌الله شاه عبدالعظيمى از عالمان مجتهد و اهل زهد و عبادت بود كه در صحن حيدرى حرم اميرالمؤمنين‏ (عليه السلام) اقامه نماز جماعت مى‏كرد. از آثار او می‌توان به موعظة السالكين و منتخب الخلاصه اشاره کرد.

غروب
سيّد مرتضى در پنج سال آخر عمر پر بركتش دو بيمارى داشت.1  البته معلوم
درباره ما
این سایت در نظر دارد به امید خدا و یاری امام زمان (عج) بتواند برای معرفی دین و امام زمان قدمی بردارد شاید از ما راضی شوند . برای سلامتی و تعجیل در فرج آن حضرت 5 صلوات بفرستید .
اطلاعات کاربری
  • فراموشی رمز عبور؟
  • نظرسنجی
    نظر شما درمورد مطلب ذکر شده چیست ؟
    آمار سایت
  • کل مطالب : 61
  • کل نظرات : 9
  • افراد آنلاین : 2
  • تعداد اعضا : 4
  • آی پی امروز : 38
  • آی پی دیروز : 5
  • بازدید امروز : 40
  • باردید دیروز : 6
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 75
  • بازدید ماه : 53
  • بازدید سال : 641
  • بازدید کلی : 12,987